นวดแบบเวียดนาม

Mát xa=มัด ซา เป็นการนวดเพื่อสุขภาพ ต้นสำเนียงมาจากภาษาอังกฤษจากคำว่า Massage(มัดสาด) เท่าที่เคยสังเกต ชีวิตประจำวันการทำงานคนเวียต จะใช้ชีวิตบนหลังมอไซต์ ส่วนมากจะปวดหลังและเอว ทำให้ปวดเมื่อยบ่อยๆ รวมทั้งความเครียดจากการทำงาน จึงต้องหาคนมานวดให้สบายเนื้อสบายตัวบ้าง อย่างมีสตางค์ก็ไปใช้บริการหาเองตามโรงแรมที่เขาให้บริการ บางที่จ่ายเงินหลังบริการ รับกุญแจล๊อกเกอร์ เก็บเสื้อผ้ากระเป๋าตังค์ในช่องเก็บล๊อกกุญแจพร้อมคล้องคอหรือมือไปด้วย(เว้นแต่ ตั้งใจให้เขาบริการบางอย่างเป็นพิเศษ ก็เอากระเป๋าตังค์ติดไปด้วย) ทีนี้ก็ลงอ่างชำระล้างร่างกาย อบไอน้ำสมุนไพร พอให้เหงื่อระบายสักห้าถึงสิบนาทีในห้องอบ ซึ่งจะอบสาระพัดอย่าง เช่นการะบูร ไม้หอมกฤษณา สมุนไพรจีน กะเพรา มีหินร้อนวาง เอาน้ำราด เพื่อเพิ่มความชุ่มชื้นกับร่างกาย พอได้เหงื่อเต็มที่ จนรูขุมขนเปิด ก็โดดแก้ผ้าลงอ่างน้ำวน(จากุ๊สชี่) ทันที เนื่องจากผิวหนังที่ตึงเครียดนั้นจะเกิดจากกรดแลคติกสะสม ในกระบวนการทางร่างกาย ก็จะถูกขับออกไป ทำให้รู้สึกเบาสบายเหมือนปุยนุ่น จากนั้นก็อาบน้ำ ถูสบู่ สระผม รวมๆตั้งแต่เริ่มเข้ามา ตกประมาณ สามสิบถึงสี่สิบนาที เข้าห้องใครห้องมันจะมีหมอนวดสาวๆหรือแก่ๆ หมอจะเริ่มสนทนา ด้วยภาษาเวียต ใครพูดได้สื่อได้ก็โชคดี พูดได้ฟังได้นิดหน่อยก็โชคดีไปอีกแบบ ฮ่า...จากนั้นก็ตัวใครตัวมัน การนวดเท่าที่ผมไปมา โดยมากจะนวดคอ ลำตัว ดัดตัว โดยส่วนตัวผมยังหาที่นวดแล้วประทับใจยังไม่มี อาจเพราะผมไม่ค่อยได้ขี่มอไซต์เหมือนคนเวียตนามเลยไม่เมื่อยถึงจุดก็ได้ ส่วนมากจะเขาจะนวดผิดจุดทุกที ฮ่า...แต่ยอมรับว่า หมอแต่ละคนเขาคัดมาจริงๆ คิดว่าหน้าตาคล้ายดาราทีเดียว เสียอย่างเดียวคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง สนนราคาทั่วไป ก็ประมาณ ห้าร้อยบาท (ปี 2006) ส่วนทิป(=หลี่ สี่)นั้นก็แล้วแต่ความชอบในบริการ (ส่วนมากหมอที่ชอบพอจะแลกเบอร์กัน และชอบชวนเราไปเที่ยวที่บ้าน พบพ่อแม่)


นวดอีกแบบก็คือการนวดตามร้านตัดผม ซึ่งในโฮจิมินห์และปริมณฑลจะมีร้านตัดผมเป็นจำนวนเยอะมากๆ เพราะลงทุนน้อย ไม่ต้องเรียนอะไรมามากก็ทำได้ หลังจากตัดผมเสร็จ(ปี 2004 ราคาก็อยู่ระหว่าง 20-200 บาท) จะเลือกบริการอะไร ก็มีทั้ง แคะหู นวดตัว นวดหน้า ลอกสิวเสี้ยน มีครบ พอเจอคนต่างชาติเขาจะชอบมากๆ( เพราะทิปหนัก) บริกรสาวจะถามชื่ออะไร คนประเทศไหน อายุเท่าไร โสดหรือเปล่า ทำงานอะไร ซึ่งผมค่อนข้างจะได้ยินบ่อยมาก (ทำให้ภูมิใจที่เกิดเป็นคนไทยจริงๆ ถึงแม้จะจน ฮ่า...) บางครั้งก็เลยเถิดเกินไปกว่าการนวด ทำให้ผมไม่ค่อยชอบ เพราะไปนวดทีไร เมื่อยหนักกว่าเก่าทุกที(อย่าคิดลึกนะครับไม่ได้ XXX กัน) เพราะเธอนวดแต่คออย่างเดียว จนคอผมเคล็ดไปเลย บางที่ก็นวดน้ำมันเอาแต่นวดจุดนั้นจุดเดียว ไปไปมามา ก็ยิ่งเมื่อยมากกว่าเก่า ขอเตือนนักเที่ยวนิดนึงให้ ระวังเอดส์(=สี ดา) ด้วยเพราะเวียตนามมีผู้ติดเชื้ออยู่เป็นจำนวนมาก และเรื่องเพศศึกษายังลึกลับล้าหลัง ยังไงก็หาถุง(=บาว กาว ชู หรือคำล้อเลียน น๊อง บ๋าว เห-ม) มาป้องกันไว้ก่อนดีกว่า เพราะมีคนไทย/ฝรั่งตาย กันเยอะ


นวดอีกประเภทหนึ่ง ซึ่งผมว่าน่าจะตรงกับหัวข้อ ก็คือ มัด สาด เดลิเวอรี่ คือบริการถึงบ้าน หรือถึงที่ ผมเคยพบ บางครั้งก็บริการคนขับรถบรรทุกตามข้างถนนหรือข้างทาง ผู้เฒ่าผู้แก่ตามบ้าน ลุงป้าที่เมื่อยตัว หรือบริการให้กับกลุ่มมอไซต์รับจ้างในตรอกซอกซอย อย่าคิดลึกนะครับ ฮ่า...เขาเป็นหมอนวดชายก็รุ่นๆหน่อยปั่นจักรยานถือกระพรวนที่ทำจากฝาจีบเครื่องดื่ม ขี่ไปเขย่าไปดัง แซะๆ เปิดบริการช่วงตอนบ่ายๆถึงเที่ยงคืน บ้านไหนต้องการให้บริการก็ตะโกนเรียกทั้งจับเส้นนวด น้ำมัน บางเจ้าก็นวดความร้อนประคบ หรือVacuum สูญญากาศ คือใช้ถ้วยดินเผา หรือแก้ว เป่าให้ร้อนแล้วไปวางตามแผ่นหลัง ตรงจุด ชี่(น่าจะเป็นจุดชีพจรสำคัญของร่างกาย)ประมาณแปดจุดหน้าหลังลำตัวคนเรา ทำให้รู้สึกร้อนและเลือดวิ่งไปรวมกัน ณ จุดนั้น เพื่อนเวียตที่ร่วมงานเขานิยมมาก ถอดเสื้อแต่ละทีหลังช้ำเป็นดวงๆเลย เขาว่ามันดีต่อสุขภาพ ครั้งหนึ่งก็ยี่สิบบาท ซึ่งก็ไม่แพง หรือบางคนใช้แผ่นปิดพลาสเตอร์ยาตามจุดปวดเมื่อยก็มี อย่างสองข้างลำคอแผ่นหลัง ขมับ อันนี้บ้านเราก็มีขาย ส่วนฝังเข็มคลายเส้นนั้นก็มี แต่ผมไม่ค่อยเห็น


นวดวิธีสุดท้าย อันนี้เป็นนวดฉบับชาวเหนือ เฟือง บั๊ก (สงสัยจะไม่ค่อยมีคนรู้จัก ฮ่า..) เป็นนวดเฉพาะ ส่วนหัว ที่ผมคิดว่าทำให้หายเครียดมากที่สุด อันนี้เป็นสูตรชาวบ้านเท่าที่เข้าใจ ต้องนอนคว่ำหน้ากับตัก เขาจะนวดโดยการจะดึงเส้นผมเป็นกระจุกๆละประมาณสิบห้าถึงสามสิบเส้น กระตุกพอตึงมือสักสองครั้งสามครั้ง วนไปทุกจุดทั่วศรีษะ จากนั้นก็นวดขมับ คิ้วคาง ท้ายทอย จนผมเพลินเผลอหลับไปหลายครั้งเลย อันนี้ไม่เสียตังค์ แต่เสียค่าเลี้ยงข้าว อ่ะ...

ขอบคุณข้อมูลจาก.. http://members.thai.net/VIET/